Uwinęłam się ;)

Tydzień temu nagle dotarło do mnie, że to już 35 tc i nasza Mała mogłaby się pojawić lada dzień, a ja nawet nie zwiozłam od teściów ubranek po Klaudii do przejrzenia! 

Nie mówiąc już o tym, że trzeba je wyprać, wyprasować, łóżeczko jeszcze gdzieś na strychu, torba do szpitala nawet nie ruszona, dom nieogarnięty, a zwłaszcza pokój w którym będziemy się wszyscy gnieździć... 

Ta myśl przeraziła mnie aż tak, że niemal od razu zaciągnęłam męża do samochodu i pojechaliśmy po pierwszą partię rzeczy.

I zaczęło się...

(a już myślałam, że tym razem mnie ominie)

syndrom wicia gniazdka ;)

Cały miniony tydzień to u mnie wręcz szaleństwo prania, prasowania, 

porządkowania, układania, przekładania, a nawet przemeblowywania...

W efekcie....

ubranka przebrane, wyprane i przygotowane.

torba do szpitala spakowana.

łóżeczko złożone i czeka na swojego nowego lokatora.

Uff, kamień z serca, bo zdążyłam z najważniejszymi rzeczami jakie miałam do zrobienia :) 

Trzeba jeszcze ogarnąć dom, 
spróbować przygotować jakieś zapasy jedzenia do zamrażarki i ogarnąć siebie,

 ale to już na spokojnie :)

Ostatnie dni były dla mnie bardzo pracowite, więc dzisiaj w ramach relaksu 
wyciągnęłam maszynę i szyję kocyk :)

XOXO 
Ola